Steinway-flygelet 100 år – ein «gåsehud­konsert»

Takk også til deg, Eli-Jorun Tangeraas som var ein personleg, humoristisk og musikalsk konferansier der endringar i programmet skjedde heilt til siste slutt. Du fekk salen med deg med ein gong. Du skulle fortelja korleis Eirik, Mats og Sindre jazza publikum på plass då dørene opna. Men dei hadde ikkje spela kva som var avtala. Dei improviserte med eige musikkval dei syntes passa best for saudabuane. Difor måtte Eirik opp igjen på scenen og fortelja kva musikk og kven som var komponistane til stor humring frå salen – dermed var stemninga for heile konserten satt!

Eirik, Mats og Sindre entra scenen med jazzlåta I hear a Rhapsody frå 1941. Jazzføtene gjekk flittig både hjå musikarane og oss tilhøyrarar.

Deretter gjekk Vilmer og Inna scenen med Piano Konsert i a-moll 1. sats skriven av ein 25 år ung Edvard Grieg som første og einaste klaverkonsert han komponerte. Stykket er rekna for å vera eit av verdas mest populære pianokonsertar. Originalmanuskriptet er eigd av Nasjonalbiblioteket og er innlemma i dokumentarva til Noreg. Dette stykket kjende mange godt! Elev og lærar var så samkøyrde at ein skulle tru dei var «ein person» på scenen.

Ein artig presentasjon av Steinway flygelet følgde. Eli-Jorun kunne fortelja at grunnen til at Sauda veit nøyaktig årstal, er at 1925 er skrive med blyant inne i instrumentet. EFP kjøpte først flygelet som stod i Sauda Klubb – med ein mellomstasjon i Saudasjøen kapell – og høyrer instrumentet til i kulturhuset Folkets Hus. Flygelet blir brukt dagleg i både 1. og 2. etasje. Difor er heisen i Folkets Hus dimensjonert etter flygelet. «Fun fact» er at heisen tar 44 menneske og er like stor som heisen i Hotel Plaza i Oslo.

Leah gjekk beskjedent opp på scenen åleine og framførte Moonlight. Skuldrene senka seg hjå alle i salen så nydeleg spelte ho. Deretter følgde læraren hennar, Inna med Preludie op. 32 nr 12. Her kan eg røpa at eg var så heldig å sitja på amfiet saman med Thormod (Gilje) under heile konserten. Thormod sa at han ser kva elevar som er Inna sine. Eg klarer også å sjå dette nå.

Xenia Berkova og Magne Bokn følgde på med Fratres for fiolin og klaver. Dei to var rett og slett «eit radarpar».

Ein kuriositet frå konferansieren Eirik som skulle ta tida på jazzinga før konsertstart, gløymde mobilen oppe på Steinway flygelet. Ingen våga å gjera noko med mobilen før Magne tok affære og spurde: «Kven eig denne mobilen», etter framføringa av Fratres. Latteren runga i storesalen.

Nydeleg Chopin og Etyde op. 25 nr 11 vart framført av Eirik som er ein kunstnar og eigar av eit kvart flygel og orgel han set seg ved. Eg har vore så heldig at eg har høyrd Eirik spela mange gonger på begge desse instrumenta.

Så skjedde noko artig. Tre musikarar og to instrument vart delte av Leah, Vilmer og Inna i Libertango. Du verda for eit fyrverkeri dei var på scenen der dei reiste og sat seg ned mange gonger medan dei bladde så fort i notene at det var eit under at ingen noter ramla i golvet. Leah og Vilmer hadde stafettløp på scenen medan Inna nydeleg kontrollerte dei to elevane sine.

SÅ VART DET PAUSE! Her kunne ei aldri så lita krisa ha oppstått. «Nokon» hadde annonsert på sosiale medie at det skulle vera kaffi og kaker i pausen. Dette stemde slett ikkje! Her tok kulturhusleiar, Astrid Espeland ansvar, og i kjend Leif Juster-stil (for dei av oss som hugsar han) kom ho opp i salen med ei handkorg festa rundt nakken med 100+ is. Thormod og eg var einige om at Sauda har ein kulturhusleiar som er makalause!

Veit alle i Sauda at Magne Bokn er komponist? Scherzo con variationi et fuga for fiolin, cello og piano vart framført av Xenia, Jarle og Eirik. Komponist Magne vart klappa opp på scenen og heidra stort. Alle fire gjekk ned frå scenen etter trampeklapp!

Etyde op. 10 nr. 5 også kalla Sorte tangent-etyden vart spela av Vilmer. Nesten heile stykket spelte Vilmer på dei svarte tangentane. Etyden er teknisk krevjande og krev stor presisjon. Kommentar frå Tormod til meg, «dette spelte Vilmer utan noter»!

Love theme from «Cinema Paradiso» filmen framført av Jovana Dobrijevic – eit av filmhistoria sine mest gripande musikkaugeblikk - i ny drakt. Jovana storspelte for oss!

Vilmer og Inna avslutta med Snoflakes. Inna var orkesteret og Vilmer var pianisten i denne storslagne avsluttinga!

Kva sit me som kom på konserten, igjen med: Gåsehud så nydeleg alle spelte! Ei fantastisk glede over å høyra og oppleva at alle musikantane med lærarar som kom frå Sauda, Suldal, Haugesund og Ukraina var «eit lag» som såg kvarandre og applauderte kvarandre. Ein konferansier som viste at ho kjende alle musikantane og lærarane – difor presenterte ho dei på ein måte dei fortente – og heilt til slutt ein kulturhusleiar som alltid er engasjert og gjer sitt beste! Tusen takk!!!