Veka som gjekk (utanfor Sandeid)

Eg er på ingen måte sikker på at eg vil ha alt tilbake som før. Kor mange pinlege situasjonar blir det ikkje når folk då skal helse på kvarandre? Den eine kjem inn med alboge og fotblad, mens den andre går for eit gamaldags handtrykk? Kven skal gjere om si helsing i løpet av det halve sekundet ein har? Og kva om begge endrar helsinga samtidig? Eg håper styresmaktene instruerer oss godt i overgangsfasen.

Nokre av dei mange koronatiltaka vi har blitt vane med i året som har gått, ser eg derimot ikkje nokon grunn til å endre. Nokon gong.

Å halde avstand til folk i køar er eitt eksempel. Det har vore eit velsigna godt år for køkulturen. Eg har ikkje vore sjuk sidan mars, og det er garantert fordi eg har slept unna pesande, halvsjuke folk i offentlege rom. I dag er det ei felles forståing av at vi held oss reine på hendene, og held avstand til folk. Kvifor skal vi slutte med det? Når eg skal betale for matvarene mine, har eg ikkje behov for nærleik.

Og som eit mirakel fann flyselskapa, i koronaens namn, endeleg løysinga på min endelause frustrasjon over mangelen på normal folkeskikk når passasjerar skal ut av eit fly. Eg vil nominere den personen til Nobels Fredspris, som for første gang innsåg at dei som sit fremst, skal gå først ut, så rad to, så rad tre, og så vidare. Då eg såg dette for første gong på eit Widerøe-fly i sommar, blei eg rørt til tårer. Det er håp for oss, trass alt.

Her er nokre av nyheitsakene som fanga mi merksemd i veka som gjekk:

• ”Dette har du neppe sett før” stod det å lesa på Dagbladet si nettutgåve tysdag. Det viste seg å vere ein videosnutt av ein albino-elgokse som tok seg til rette på ei elgku i eit skogholt. Eit lite notat til Dagbladet: Det er ikkje alt ein har behov for å sjå, sjølv om ein ikkje har sett det før.
• Bergens Tidende kjem med gladnyheiter via økonomitenesta E24. ”Jobb mindre – tjen godt” er overskrifta, og BT gjer jo heilt rett i å sette fokus på dei viktige måla ein skal sette seg i livet, enten det er grådigheit eller latskap som er høgast verdsett.
• For ein gongs skuld var det ein norsk film som toppa kinolistene for året som har gått. Det var den tredje filmen i ”Børning”-serien som gjekk heilt til topps, tett følgt av ein annan oppfølgar, nemleg ”Frost 2”. At svidd gummi, eksos og Wunderbaum tok innersvingen på vêrsjuke prinsesser, snakkande isklumpar og finnbiff med dådyrauger overraskar meg ikkje. Det er på ein måte litt trygt å vite også. Eg hadde blitt mykje meir bekymra om eg såg scenar frå ”Frost 2” utspele seg på asfalten i Svandalsvegen kvar kveld.
• Den irske statskanalen RTÉ måtte denne veka be om orsaking, etter at dei publiserte ein sketsj der ein mann med kvitt skjegg og kvit kappe blir lagt i jern, anklaga for å vere medverkande i ei sextrakasseringsskandale. Mannsfiguren skal førestille sjølvaste Gud, og meir enn 600 personar har kontakta tv-stasjonen og bedt om å få sketsjen fjerna, då den blir oppfatta som blasfemisk. Eg tenker at om ein først har fanga Gud, så kan ein i første omgang stille spørsmål ved eit par andre ting, som hungersnød, naturkatastrofar og VAR i fotballen. Blant anna.