Veka som gjekk (utanfor Sandeid)

Det finst mange typar sportsfiskarar, men eg vil først og fremst kategorisera dei i fire grupper. Den første gruppa er dei som ikkje bryr seg om resultatet, men gjerne hiv uti eit pilkesnøre om anledninga byr seg. I denne gruppa finn ein som regel den som får den største fisken.

Den andre gruppa er feriefiskaren. Det er han som kjøper fiskeutstyr til heile familien på ein bensinstasjon, og som sjeldan fisker meir enn fem meter frå bilvegen. Denne gjengen er lett å kjenne igjen. Det er nemleg bare denne gruppa som har på seg fiskehatt med myggnetting, som bruker sjøslukar til aurefiske og som alltid gløymer at joggesko ikkje er optimalt i vasskanten.

Den tredje gruppa er dei som bruker mengder av både tid og pengar på hobbyen, som gjerne har ti-femten fiskestenger, som blir hypnotisert av fiskevak, som først og fremst planlegg feriar ut frå fiskeforholda og som alltid slepp fisken uti igjen. Det er her eg sjølv passar inn, og det er nok unødvendig å påpeike at denne gruppa får ufortent lite fisk.

Den siste gruppa er laksefiskarane. Dei stiller i ein heilt eigen liga. Om du har fiska i elv, har du kanskje møtt på ein av desse svært spesielle karakterane. Du kjenner laksefiskaren først og fremst igjen på blikket du får om du nærmar deg. Som ein Clint Eastwood i vinterdepresjon skular han mot deg. Skulle du vere modig og spørre om det er fisk å få, er svaret alltid det same, nemleg eit mumlande Mmmnaaaii». Laksefiskaren vil gjerne vere åleine, og det er som regel best for alle partar.

Gjennom eit relativt langt sportsfiskarliv, har eg nokre gonger hamna i situasjonar der fleire av desse gruppene møtest på same plass, og det er nok inga overrasking at det blir komedie når feriefiskaren kjem ned til elvekanten og dundrar torskeslukane sine over det elegant plasserte fiskesnøret til laksefiskaren. Då lar eg hobby vere hobby, og set meg heller ned for å nyte showet.

Det har forresten vore litt show ute i den store verda også. Her er eit par nyheiter frå veka som gjekk:

* Politiet gjekk denne veka ut og oppfordra alle mannlege bilsjåførar til å køyre som sine koner, og på den måten unngå ulukker i påskeutfarten. Artikkelen var bak betalingsmur, så eg fekk ikkje lest om politiet også påpeika at ein må huske å svitsje tilbake til å køyre som seg sjølv når ein skal til med å lukeparkere.

* Avisa Nordhordland skriv følgande om ei planlagt vegstenging: Framover kan du ikkje køyre her». Eg håper ingen blir overraska når det kjem bilar ryggande.

* Programleiar og profesjonell universalsynsar Mads Hansen tapte denne veka klagesaken sin mot bladet Se & Hør i Pressens faglige utval. Kjendisbladet laga i fjor ein tilnærma heime hos»-reportasje, utan at Hansen sjølv hadde ønskt det. Her må bladet Se & Hør uansett gå i seg sjølv, og gjere ein meir grundig jobb. Ein heime hos»-reportasje er jo ikkje komplett utan det klassiske sjampis i badekaret»-biletet. Her må telelinsa fram.

* Det herskar forvirring rundt regjeringas restriksjonar rundt reising i påska. Må vi reise heim om vi blir snufsne? Må vi i karantene? Kor kan ein reise, og kor mange kan vere med? Kven kan vi vere saman med, og tel barna som halve eller heile personar? Må vi ha munnbind på ferja? Eit enkelt og forståeleg reiseråd som garantert hindrar smittespreiing er imidlertid dette: Ikkje reis.

* Avisa Fremover skriv denne veka at ein mann blei stoppa av politiet då han råkøyrte på E6 medan han såg på YouTube-videoar på ein mobiltelefon som var teipa fast i rattet. Vi veit ikkje heilt kva vi skal seie», kommenterer politiet. Eg ser for meg mannen i varetekt, tryglande: Eg køyrte bare som kona mi…»