Veka som gjekk (utanfor Sandeid)

Eg har erfart at det kan vere greitt å sette fotballkampar på pause i ti minutt før kampstart, så eg kan spole forbi treige spelarbytte, langdryge skadar eller målfeiringar eg helst vil sleppe å sjå på. Det siste må eg innrømme at det har blitt mykje av dei seinaste vekene.

Men, tilbake til landskampen. Eg hadde pausa kampen i ti minutt, mens eg ordna med noko på kjøkkenet, og dermed låg alt til rette for ein fin andre omgang. Eg trykka på play.

Eg høyrte med ein gong at det var noko som ikkje heilt stemte. Øyvind Alsaker, den bergenske kommentatoren som alltid slår meg som ein sindig, behageleg og klok kommentator, som alltid set sitt preg på fotballkampane med refleksjon, fakta og ro. Eg har sans for ham. Men no hadde han forandra seg. Han var ivrigare enn vanleg, heseblesande, på grensa til frenetisk. Alsaker, som alltid skaper ei hyggeleg ramme. No var han knapt til å kjenne igjen. Stemmen var også forandra. Lysare. Han spytta ut orda i lynhurtig tempo som ein slags Dagfinn Lyngbø på speed. Kva var dette?

Det var spelt nokre minutt før eg la merke til at også landslaget hadde forandra seg. Borte var det treige spelet. Borte var spaseringa. Dei verka energiske som aldri før, og pasningane var både presise og kvikke. Kva hadde dei ete i pausen? Då Erling Braut Haaland gjekk på eit løp i bakrom, var eg sikker på at verken Usain Bolt eller ein gepard hadde klart å halde følge. Det var nesten umenneskeleg.

Det var då det begynte å demre for meg. Eg hadde pausa kampen, og då eg skulle starte andre omgang, hadde eg trykt noko feil. Dermed hadde eg sett det første kvarteret av andre omgang i 1,5 gonger normal hastigheit. Ikkje rart landslaget virka påskrudde.

Nokre nyheiter har det også vore denne veka.

* Nokre gonger gløymer journalister litt fokus. Som då VG denne veka fortalte om ein 33-åring frå Kosovo, som hadde blitt hasteoperert fordi han hadde svelgt ein mobiltelefon. Ein ganske utruleg sak, og eg ville gjerne lese om historia bak. Kva fekk ein mann til å svelge ein telefon? Følte han seg utlada? Følte han seg kopla ifrå omverda? Spørsmåla var mange, men VG spanderte berre tre linjer på sjølve historia og operasjonen. Deretter følgte journalisten opp med ein informativ tekst om sjølve telefonen. Det var ein Nokia 3310, som blei lansert i Norge i år 2000 og solgt i omlag 126 millionar eksemplar over heile verda. Greitt å vite. Eg kan også tilføye at denne telefonen hadde avtakbart deksel.

* Måndag skreiv avisa Fremover at ein berusa mann falt på sjøen i Svolvær. Onsdag skriv dei om Ove (33) som hoppa på havet for å redde ein berusa mann. Eg håper dei to sakene ikkje har noko med kvarandre å gjere.

* Den same avisa leverer denne veka ein skikkeleg godbit av ei overskrift. Smak litt på denne: Marja baner vei for samisk mote: Partykofta mi er sydd av gardiner».

* Eg undrar meg over kva som er på ferde i avisa Nordhordland om dagen. Onsdag står følgande to overskrifter på trykk: Frykter avfall hopar seg opp i påska» og Denne veka reiser 200 folkehøgskuleelevar heim til påska». Eg forstår at avisa gjerne vil vere tidleg ute med sine nyheiter, men her er dei vel litt vel ivrige?

* Ein av dei tyngste artiklane som står på trykk denne veka, er det VG som leverer. Det er 20-åringen Jennie Sofie som kjem med tankevekkande innsikt i menneska sitt kjensleliv. Ho opnar nemleg opp om si eiga kjærleikssorg, og kva ho gjorde for å kome seg gjennom den vonde tida. Ho fortel at to år inn i forholdet, begynte ho å merke små teikn til at alt ikkje var som det skulle. Ho går ikkje i detaljar, men oppfordrar lesarane til å ikkje ignorere slike teikn. Vidare opnar ho opp om at det var vondt då kjærasten gjorde det slutt, og gir heilt konkrete råd til alle som opplever det same. Det er lov å gråte», Finn tilbake til deg sjølv» og Finn nye gleder i kvardagen» er nokre av råda. Eg er så glad for at VG slepp til unge influensarar med slik livserfaring og kunnskap.

* Dagbladet fornektar seg ikkje denne veka, og leverer ei lang rekke avslørande artiklar om den siste innspurten før valet. Overskriftene er som regel ordet sjokk», saman med ord som nedgang», måling» eller utspill» Det var imidlertid overskrifta Avslører ukjent detalj» saman med eit bilete av MDGs Lan Marie Berg som fanga mi merksemd. Kva slags mørke hemmelegheiter kan dette vere? Det viste seg å vere eit intervju med partiets leiar, Une Bastholm, og det var ho som røpa ei helt ny side av sin partikollega. Den ukjente sida, den mystiske detaljen, var at Berg, ifølge partileiaren er veldig koselig». Kven såg den kome?