Veka som gjekk (utanfor Sandeid)

Det er først og fremst to fellesnemnarar som er gjeldande dei gongene det skjer, og det er trafikk og fotball. I møte med disse to kjeldene til frustrasjon, er det ikkje alltid den ibuande grensesettaren i meg klarar å stoppe det som vil ut. Og det er ein heil del.

Eit godt eksempel er når eg står i eit kryss og ventar på å få køyre ut i den kryssande vegen. Når det så kjem ein bil som nærmar seg krysset, er det føraren si fordømte plikt å bruke blinklyset tidleg, så eg slepp å stå og vente forgjeves. Dessverre er det ikkje ofte dette blir gjort, og då klarer eg ikkje å halde igjen. Då må vedkommande få høyre det. Om mine rekker av ukvemsord kan høyrast i den andre bilen eller ikkje, er irrelevant. Det viktigaste er å få det ut. Det same gjeld dei som ikkje gir eit takkevink når eg har stoppa for dei på ein smal veg. Kva har gått galt for dei i livet? Kva slags forkvakla oppvekst gjer at tilsynelatande friske og fungerande menneske ikkje gir det obligatoriske takkevinket?

Fotball er min andre store svakheit. Eg anar ikkje korleis ein leik med to mål og ein ball kan presse fram eit sånt raseri, botnlaus fortviling, trygling og gråt, men det gjer det. Og det merkeligaste av alt, er at når laget ”mitt” vinn, kjenner eg først og fremst på lettelse, ikkje glede. Når laget vinn, har ”vi” vunne. Når dei taper, er det ”dei” som har rota det til. Forstå det den som kan.

Her er eit par nyheiter eg la merke til denne veka.:

* Denne veka gjekk den triste beskjeden ut på Facebook, at kommunikasjonssjef i Eigersund kommune, Leif Broch, var død. Det viser seg imidlertid at nokon har vore litt ivrige med tastaturet, for han fortel gladeleg til Dagbladet at dette ikkje er tilfellet. Her må nettopp kommunikasjonen ha svikta ein plass, og Broch påpeiker heilt riktig at ein kan jo ikkje sende ut pressemelding om at ein sjølv ikkje er død.

* Ein ambulanse kolliderte denne veka med ein bil i samband med eit utrykkingsoppdrag, melder avisa Fremover. Det tyder ikkje på at Universitetssjukehuset i Nord-Norge har så veldig strenge krav til sine ambulansesjåførar, om ein skal tolke deira svar til avisa. ”Dette skal helst ikkje skje”, seier dei.

* Os- og Fusaposten skriv denne veka om tildelinga av vaksinar, og opplyser at kommunen vil få 1089 dosar neste veke. Eg undrar meg litt over overskrifta; ”Me er komne til 1963-årgangen”. Eg håpar verkeleg at det er innbyggarane dei snakkar om.

* Nye eigarar tok over Eivindvik hotell i sommar, skriv avisa Nordhordland. Og eg skal seie at dei nye eigarane har trua på prosjektet. Ein kan verkeleg kjenne optimismen boble i avisoverskrifta der dei legg fram sine ambisjonar. Overskrifta er ”– Det er jo grenser for kor dårleg det kan gå.” Her er det bare å la seg inspirere.

* Om ein ser etter litt meir tungt nyheitsstoff, er seher.no staden ein bør leite. Denne veka blir saka om Jan Thomas og kjærasten Harlem sin hund følgt opp. Paret fekk nemleg gjennomgå i sosiale mediar for å gå rundt med hunden sin i ein ”babybjörn”-sele på magen. Eg vil aldri ta nett-troll i forsvar, men om nokon ser meg med min spinnhakkande gale blandingshund i ei sele på magen, så vêr så snill. Ta bilete.