Veka som gjekk (utanfor Sandeid)

Eg skal nemne nokre eksempel. Éin veldig viktig detalj som ein lett gløymer, er evna til å hale ut tida. Dette er kanskje det mest komplekse og krevande ein fotballspelar gjer, for her treng ein både kløkt og finesse. Får ein til eksempel eit innkast, så er det ikkje nok å vere ”uheldig” å miste ballen ned på bakken. Ein må også bruke tid på å finne ballen, hente ballen og ta han opp igjen. Kanskje treng ballen også å bli tørka av. Så gjeld det å sjå ut som ein har tenkt å kaste, utan å gjere det. Dette må gjerast på ny og på ny, heilt til motspelarane verkeleg begynner å rope. Då kan ein kaste.

Ein heilproff fotballspelar må også vere flink til å ”vere uheldig” og stå i vegen når nokon andre skal ta eit frispark ute på bana. Dette er viktig, så spelarane klarer sjeldan å skjule dette særleg godt. Dei hoppar gjerne til for å hamne rett framfor ballen. Har ein spelar sjølv ballen når motstandarlaget får frispark, må ein ny og viktig prosedyre til, som det tar år å lære seg perfekt. Ein må då gi frå seg ballen utan å eigentleg gi den frå seg. Då kan ein velge å kaste ballen himmelhøgt oppi lufta, ein kan slenge den av garde til ein medspelar som så hiv han opp i lufta, eller ein kan vere ”uheldig” og sparke den i feil retning. Alt går fint, så lenge ein ikkje gir ballen til den som skal ha den.

I fotball er det alltid laget som leiar kampen, som er mest uheldig og får mest vondt mot slutten. Dette er nærmast ein regel. Blir ein spelar på leiarlaget skada rett utanfor bana, er det viktig å krype inn igjen på rett side av streken, så spelet må stoppast for å hjelpe spelaren ut igjen. Ja, dette er praksisen. Eit par andre viktige punkt til slutt: Ligg laget ditt under, og du scorar mål, må du springe inn i motstandarens mål og krangle om å bere ballen tilbake til midten. Her må ein for all del ikkje gi seg. Siste råd er å passe godt på hårfrisyren, men dette verkar å vere det punktet som dei fleste spelarane har full kontroll på. Litt fotballstoff har det også vore ute i den store verda.

* Landslagssjef Ståle Solbakken fortvilar over stort skadeforfall til fredagens kamp mot Tyrkia, og trudde det verste då Martin Ødegaard blei bytta ut tidleg då klubblaget spelte på laurdag. Solbakken seier imidlertid til Tv2 at han ”blei letta då han forsto at Ødegaard ikkje var skada, men at han bare hadde spelt rævva dårlig”. Dette lovar godt.

* Ein kyrkjeverje frå Narvik stod denne veka fram i avisa Fremover med oppropet ”Det må bli slutt på heksejakta”. Som representant for kyrkja hadde eg nok ordlagt meg annleis.

* Drammens Tidende skriv denne veka at ein malar er funnen skuldig i kvitvasking. Eg skal halde meg for god til å dra fram ”male seg inn i eit hjørne”-vitsar, for dette er trass alt ein heilsvart situasjon for han det gjeld.

* Bergensavisa skriv at selskapet Framo har kjøpt opp utstyrsleverandøren Lift up AS. Eg reknar med at oppkjøpet vil ta Framo til nye høgdar.

* Dagbladet leverer denne veka sjølvaste oppskrifta på korleis ein lukkast sosialt. I ein djuptpløyande artikkel, ramsar dei opp seks eigenskaper som garanterer at ein blir midtpunktet på festen. Blant dei viktigaste punkta, er å vere ein god lyttar, og å begrense uhemma skryt av seg sjølv. Dette er sjølvsagt gamalt nytt for ein med mitt kunnskapsnivå og sjølvinnsikt.